ارتوزهای اندام تحتانی (انگشتان، مچ پا، زانو و لگن) با هدف حمایت از عضو آسیب‌دیده، بهبود عارضه و شرایط راه رفتن، جلوگیری و کاهش علائم و پیشرفت عارضه، ممانعت از ایجاد اختلالات ثانویه به بیماری‌ها و همچنین قبل و پس از جراحی‌ها کاربرد دارد. این ارتوزها در بیماری‌هایی نظیر ضایعه نخاعی، زانوی پرانتزی و ضربدری، دررفتگی لگن، شکستگی‌ها، ضربه‌مغزی، فلج مغزی، سکته مغزی، فلج اطفال، شکستگی‌ها، سوختگی‌ها، پارگی‌های رباط زانو، ممانعت از آسیب‌های ناشی از اختلالات عصبی-عروقی، کوتاهی یک پا، کلاب فوت و میلومننگوسل تجویز می‌شوند.