مشکلات موجود در پا و اندام تحتانی به دو گروه خفیف و شدید تقسیم می شوند. گروهی که نشانه های خفیف دارند، نیاز به درمان خاصی نداشته درحالیکه در گروه دیگر لازم است درمان های مختلفی مانند استفاده از کفی و کفش طبی مورد استفاده قرار بگیرند.
از مشکلات عمده کودکان می توان به موارد مانند رخش انگشتان به داخل یا خارج، چرخش بیش از حد تیبیا به داخل یا خارج، چرخش بیش از حد استخوان فمور (ران) به داخل یا خارج، راه رفتن بر روی انگشتان، صافی کف پا، والگوس پاشنه، هالوکس والگوس و بیرون زدگی استخوان ناویکولار اشاره نمود.
این دفورمیتی در اثر عواملی مانند فشارهای وارده به پای بچه در داخل رحم مادر، وضعیت نامناسب پای بچه در هنگام خوابیدن، عدم تعادل عضلانی (به عللی مانند ضع و یا فلج عضلات) و یا کاهش حرکات در زنجیره سینماتیکی اندام تحتانی ایجاد می شود.
در این دفورمیتی تنه استخوان تیبیا در بین مفصل زانو و مفصل مچ پا دچار چرخش به سمت داخل می شود. به طور طبیعی این دفورمیتی تا سن 5 سالگی خود به خود تصحیح می شود.
چنانچه وضعیت بچه در هنگام نشستن و یا خوابیدن به گونه ای باشد که پاها در حالت چرخیده به سمت داخل قرار گیرند، میزان دفورمیتی چرخش تیبیا به سمت داخل افزایش پیدا می کند.
این ارتوز شامل یک بار قابل تنظیم بوده که بر روی آن یک جفت کفش و یا اسپلینت (AFO) قرار گرفته است. کفش های مورد استفاده در این ارتوز می توانند قالب نرمال یا پنجه برعکس باشند.
مهم ترین علت نشستن قورباغه ای یا دابلیو(W) می باشد.
بهترین روش درمانی رفع نمودن عوامل خطرزا مانند تصحیح حالت نشستن می باشد. در این حالت توصیه می شود بچه ها به صورت X یا به عبارت بهتر در وضعیت “نشستن یوگا” قرار بگیرند.
این دفورمیتی به علل مختلفی مانند کوتاهی در تاندون آشیل و یا وضعیت نامناسب پای بچه در داخل رحم مادر، ایجاد می شود.
این دفورمیتی می تواند به عنوان نشانه اولیه بیماری هایی مانند فلج اطفال، دیستروفی عضلانی و یا شارکوت-ماری-توس مطرح باشد.
در درمان این دفورمیتی تا حدود 4 سالگی از درمان های محافظتی مانند کشش بافتهای نرم، گچ گیری سریالی، ارتوزها و اسپلینت های شبانهاستفاده می شود تا کوتاهی در تاندون ایجاد نشود.